I can change! : By myself
สวัสดีค่ะ
ไม่ได้อัพมาสักพัก ในที่สุดเราก็กลับมาแล้ว เย่!
วันนี้เรามาพร้อมกับมิชชั่นค่ะ
...ถอดเสียงตัวเอง เรื่อง เด็กกับน้องหมา
赤ちゃん一人と犬が一匹います。で、その赤ちゃんは、ええ、犬に、犬の背中に乗りたくて、赤ちゃんは犬の方に向かっていきます。で、犬に会うと、その、赤ちゃんの顔が犬の顔と会って乗れないんです。なんか前だから乗れないですね。（うん）だから、赤ちゃんは犬の後ろの方に向かっていきます。で、赤ちゃんが犬に会うと、その犬は振り向いて、赤ちゃんの顔と会った。だから、赤ちゃんは犬に乗れなかったんです。オッケー？？分かった？（うん、分かった。）
สิ่งที่คิดว่าไม่ดีนะคะ
คิดว่าตอนที่เล่าเรื่องอยู่เนี่ย
ใช้ tense ได้มั่วซั่วมากถึงมากที่สุด
คือใช้ปนกันมั่วมากค่ะ ています/ていました/た/る คงด้วยความที่เป็นคนไทยด้วยแหละค่ะ คือเวลาเราเล่าเรื่องเนี่ย
ภาษาไทยมันไม่มี tense ถูกไหมคะ เพราะฉะนั้นเวลาเราพูดในภาษาอื่น เราก็จะติดไม่ใช้ tense ซึ่งถ้าให้เขียน ก็จะมีสติและเลือกใช้ได้ถูก แต่ตอนที่เราสนทนากับผู้อื่นในชีวิตจริงนี่สิ
คือเราจะตื่นเต้น และพูดสิ่งที่ชินค่ะ tense ก็เลยหาย...
สำนวนที่อยากจะพูดแต่คิดไม่ออกเพราะไม่มีความรู้
เช่น ハイハイ ค่ะ คำนี้คือการคลานของทารกค่ะ พูดตามจริงคือ
เราเป็นคนที่ถนันการอ่านมากกว่าการพูด หรือพวกแกรมม่า
เพราะฉะนั้นถ้าเจอคำนี้ในตอนที่อ่านก็จะเข้าใจ แต่พอให้มาพูดเองก็จะคิดคำศัพท์ไม่ออกค่ะ
ต่อมาคือคำว่า 近づく แปลว่า
เข้าใกล้ ...ทำไมถึงนึกไม่ออก??
สุดท้ายคือ 後ろから回り込む ซึ่งแปลว่า
อ้อมไปเข้าทางด้านหลัง ...คิดไม่ออกเหมือนกัน ขอตัวไปกินหญ้าแป็บ ฮ่าๆ
จบค่ะ
เจอกันเอ็นทรี่หน้า บะบายย ยยย ยยย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น